-
1 ἔκγονος
ἔκγονος, ον (η, ον E.Hel. 1647 codd., Milet.7.71 ([place name] Didyma), IGRom. 4.912 ([place name] Cibyra)), [dialect] Dor., Arc. etc. ἔσγονος, Schwyzer191.32 ([place name] Crete), SIG306.53 (Tegea, iv B.C.), etc.:—A born of, sprung from, esp. Subst., child, whether son or daughter, Il.5.813, Od.11.236, Hdt.1.35, etc. ;ὁ Διὸς ἔ. E.HF 876
(anap.): pl., descendants,Hdt.
2.167, 4.179, E.Hipp. 450, etc. ; children's children,Pl.
Criti. 112c : metaph.,τῆς χώρας ἔκγονοι Id.Mx. 239d
;ἀδικία ἔ. ὕβρεως Id.Lg. 691c
; δειλίας ἔ. ἀργία ib. 901e ; also of interest as the child of the principal, Id.R. 555e, cf. 507a.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἔκγονος
-
2 ἔκ-γονος
ἔκ-γονος, erzeugt, abstammend von, bes. ὁ ἔκγ., der Sohn, Il. 5, 813; öfter Tragg. u. Folgde; ἡ ἔκγονος, die Tochter, Od. 11, 236; Eur. Hec. 955; Enkel, eigtl. ἔκγονοι ἐκγόνων, Plat. Crit. 112 c, vgl. ἔγγονος, vom Enkel der gowöhnliche Ausdruck; übh. Nachkomme, Tragg.; Thuc. 1, 9; οἱ τῆςδε τῆς χώρας ἔκγονοι Plat. Menex. 239 d; τὸ γεννώμενον εἶναι τῶν ποιουμένων ἔκγονον Plat. Legg. XI, 930 d; τὸ ἔκγονον, die Nachkommenschaft, Aesch. Prom. 137. Von Thieren, λέοντος, ἵππου, Plat. Crat. 393 b. Seltener von leblosen Dingen, ἔκγονα κλυτᾶς χϑονὸς αὔξεται Soph. O. R. 171; Plat. δειλίας ἔκγονος ἡ ἀργία Legg. X, 901 e; ἔκγ. ὕβρεως ἀδικία III, 691 c; τὰ ζωγραφίας ἔκγονα Phaedr. 275 d, vgl. 278 a; neben τόκος Rep. VI, 507 a VIII, 555 e.
-
3 ἔκγονος
1 offspring, descendantΠαμφύλου καὶ μὰν Ἡρακλειδᾶν ἔκγονοι P. 1.63
ἔνασσεν ἀλκάεντας Ἡρακλέος ἐκγόνους Αἰγιμιοῦ τε P. 5.72
ἔργμασιν ἐπιστατεῖ, Αἴγινα, τεῶν Διός τ' ἐκγόνων N. 7.50
ἕλον δ' Ἀμύκλας Αἰγεῖδαι, σέθεν ἔκγονοι (sc. ὦ Θήβα) I. 7.15 -
4 εκγονος
ἔκγονοι παῖδές τ΄ ἐκγόνων Plat. — потомки и дети потомков
-
5 ἔκγονος
ἔκ-γονος, erzeugt, abstammend von, bes. ὁ ἔκγ., der Sohn; ἡ ἔκγονος, die Tochter; Enkel, eigtl. ἔκγονοι ἐκγόνων; ἔγγονος, vom Enkel der gewöhnliche Ausdruck; übh. Nachkomme; τὸ ἔκγονον, die Nachkommenschaft. Von Tieren. Seltener von leblosen Dingen
См. также в других словарях:
έκγονος — ο (AM ἔκγονος, ον και ἔκγονος, η, ον) 1. απόγονος 2. ο εγγονός αρχ. 1. ως ουσ. τέκνο, παιδί κάποιου, γιος ή κόρη («Τυδέος ἔκγονός ἐσσι») 2. φρ. α) «ἔκγονοι ἐκγόνων» παιδιά τών παιδιών, εγγόνια β) αυτός που προέρχεται, προκαλείται από κάπου… … Dictionary of Greek
